Het is zomer en het raam staat open.

He Marie, roept Tonnie, zullen we een wedstrijdje doen wie de meeste vliegen kan vangen?

Ja leuk! Roept Marie en ze springt gelijk de lucht in.

Hebbes, roept Tonnie, ze heeft het eerste vliegje te pakken.

Yes, ik ook, roept Marie en ze slaat met haar poot tegen het raam.

Tonnie rent ondertussen de keuken in. Ai, mis. En ze springt nog eens.

Haha, ik heb hem lacht Marie, en ze steekt haar tong uit naar Tonnie.

Nu ik weer, roept Tonnie en ze neemt een aanloop en maakt dan in de lucht een halve draai.

Wow wat een mooie sprong, roept Marie onder de indruk.

‘Au’ roept Tonnie, ‘wat was dat nu voor vreemde vlieg? Het was net alsof ze geprikt werd. ’Nou ja, Tonnie heeft geen tijd om hier lang over na te denken. Daar ziet ze alweer een nieuw vliegje en ze neemt een aanloop. Hebbes!

Maar na twintig vliegen beginnen ze wel een beetje moe te worden. Marietje hijgt en roept: pff, zullen we een pauze inlassen. Ik moet even liggen. Tonnie lijkt het ook een goed idee en ze gaat languit op de grond liggen. Haar poten opzij van haar lichaam zodat ze goed kan afkoelen. Marie ligt tegenover haar. Hee, roept ze opeens naar Tonnie: wat zie jij er vreemd uit. Het lijkt wel alsof je snuit aan de linkerkant helemaal opgezwollen is. Huh, zegt Tonnie, en ze voelt verbaasd met haar poot aan haar neus. Inderdaad, dat voelt raar alsof het veel dikker is dan normaal. Het doet zelfs ook wel een beetje pijn. Wat zou dat nou geweest kunnen zijn? Ze loopt naar de spiegel en kijkt er in. Wat ziet ze er vreemd uit. Marie vind het stiekem wel een grappig gezicht. Haha, jij bent echt raar, lacht Marie. Nou, piept Tonnie, dat is niet leuk! Ik wil niet zo’n vreemde snuit houden. Wat zou het geweest kunnen zijn? Een van de vliegen? Maar die bijten toch niet?

Of was het misschien geen vlieg maar een wesp geweest die ze gebeten heeft?